معنی تراژدی ولتر

ایرن

اندوه آور، سوگنامه، سوگواره

اندوه آور، سوگواره، سوگنامه

غمنامه

فیلمی از آزیتا موگویی

غم نامه

کاندید

کاندید

ولتر. [وُ ت ِ] (اِخ) فرانسوا ماری آروئه، معروف به ولتر. نویسنده ٔ مشهور فرانسه. در 21 نوامبر 1694م. در پاریس متولد شد و در 30 مه ٔ 1778م. در همان شهر درگذشت. وی درجوانی از حکومت استبدادی رنج بسیار دید چنانکه در 23سالگی به گناه سرودن اشعاری در هجو نایب السلطنه ٔ فرانسه به زندان باستیل افتاد و یازده ماه در زندان ماند، ولی چون رهائی یافت نایب السلطنه برای او صد لیورشهریه مقرر داشت. آثار معروف ولتر در دوران جوانی بیشتر از جمله قطعات نمایش و مباحث تاریخی و علمی است و از معروفترین آنها قطعه ٔ بروتوس در تاریخ شارل دوازدهم و اصول فلسفه ٔ نیوتن و قرن لوئی چهاردهم و بحث در اخلاق ملل است. ولتر در سال 1750 به دعوت فردریک دوم پادشاه پروس به درباروی رفت و تا سال 1753 در خدمت آن پادشاه به سر برد.فردریک با او مانند دوستی نزدیک رفتار میکرد چنانکه برای او در قصر پوتسدام عمارتی پایین تر از عمارت خصوصی خویش تعیین کرده بود و با وی بر یک خوان می نشست.وظیفه ٔ ولتر تنها این بود که در آثار قلمی فردریک از لحاظ ادبی نظر کند. این نزدیکی سبب شهرت فوق العاده ٔ او شد و نامش در سراسر اروپا بر سر زبانها افتاد ودر این زمان او را «شاه ولتر» میخواندند. در سال 1753 میان ولتر و فردریک بر هم خورد و به فرانسه بازگشت ولی لوئی پانزدهم به وی خوشبین نبود. ولتر برای آنکه از خطر توقیف و زندان ایمن باشد در مزرعه ای نزدیک مرز فرانسه و سویس مسکن گزید (1755) و 23 سال باقی عمر را در آنجا به سر برد. آثار این دوره از عمر او بیشتر به صورت نامه و مکتوب انتشار یافته که جمع آنهاقریب ده هزار است. ولتر در سیاست و فلسفه بانی اساس تازه ای نگردید، بلکه به قول خود اساس گذشته را ویران کرد. نسبت به دین مسیح نیز خصومت می ورزید و در این دشمنی گاه از سرحد غرض و اتهام و دروغ نیز میگذشت.

تراژدی. [تْرا / ت ِ ژِ] (فرانسوی، اِ) واقعه ٔ هلاکت و حادثه ای که آخرش مصیبت سخت است. (فرهنگ نظام). مأخوذ از «تراگوئیدیا »ی یونانی است، و آن اشعار حزن انگیزی است که بطور کلی اساس داستان آن بر افسانه ها، یا حوادث تاریخی قرار دارد. قهرمانان داستان های مذکور از اشخاص نامدار و مشهور انتخاب می شوند و حادثه ٔ مهمی ابداع می گردد که آن حادثه اعم از این که عشقی یا جنگی باشدغالباً دارای نتایج تأثرانگیز و دردناکی است و صحنه های داستان بنحوی طراحی می شود که انعکاس بدبختی ها ورنج های آن، روح خواننده را بشدت منقلب می سازد. داستانهای غم انگیز و غم انجام. تراژدی نخست بوسیله ٔ مردم یونان پس از حماسه سرائی و اشعار غنایی بوجود آمد، و بطور قطع می توان گفت که تراژدی در دوران جنگهای مدیک گسترش یافت و در قرن پنجم ق.م. عالیترین آثار آن بوجود آمد و سپس در قرن چهارم ق.م. دوره ٔ زوال و اضمحلال آن در یونان شروع شد.
اصولاً تراژدی از مراسم مذهبی دیونیسوس (ذینوسس) ناشی گشت، زیرا نیایش و پرستش خدا در این مذهب چنان بود که مطالب و شیوه های تازه و جالبی در اشعار غنائی وارد می شد که ازآن جمله است ستایش و تهییج احساسات و تناوب در ناله ها و آوازهای سرورانگیز. همچنین نیایش در این مذهب با بیان حالات عاطفی و بوسیله ٔ حرکات چهره و اندام انجام می گرفت. رجوع به اسخیلوس در همین لغت نامه شود. تراژدی روم عمر چندانی نداشت و در پایان قرن سوم ق.م. جلوه ای کرد و خاموش گشت. آنگاه در دوره ٔ رنسانس تراژدی در فرانسه و آلمان و ایتالیا و اسپانیا و انگلستان بار دیگر وارد میدان هنر گشت و آثار درخشانی پدید آمد.

(ادبی) داستانی که در آن زنجیرۀ حوادث جبری، شخصیت اصلی یا همۀ شخصیت‌ها رابه سوی سرنوشتی ناگوار و فاجعه‌آمیز سوق می‌دهد،
فاجعه، مصیبت، بدبختی،

واقغه هولناک و حادثه ای که آخرش مصیبت سخت است، نمایش غم انگیز

وُلتِر (1778 -1696)، Francois Marie Arouet Voltaire فیلسوف و نویسنده فرانسوی است که در وطن مکرر زندانی شد و سپس به انگلستان تبعید گردید و با افکار فلاسفه آن دیار نیز آشنا شد، وی با قلمی تند و با لحنی پر تمسخر به عقائد مذهبی حمله کرده است و نمایشنامه های مسخره ای در این زمینه تالیف نموده که طبق فرموده حق در رساله مدینه « مضامینش سزاور ملعبه صبیان وبی خردان است » انتهی،

نمایش نامه غم انگیز، فاجعه، مصیبت. [خوانش: (تِ ژِ) [فر.] (اِ.)]

سوگنامه

2251